Sterke røter

20. april 2013

Ein søndag - eg reknar iallefall med det var ein søndag - då gjekk farfar ein tur på Sæland. Der fekk han sjå ein hegg som blømde så fint. Han brakk av ein kvist for å ta han med heim, slik at farmor kunne få sjå kor fin heggen var.

Heime vart kvisten sett i eit glas vaten, der stod han nok og lyste opp ei stund, men sjølvsagt tok blomstringa slutt. Då bar farmor kvisten ut i hagen og stakk han ned i molda.

Der slo han røter, vaks og vart eit tre. Kvart år gjekk dei å venta på at heggen skulle bløma, den står ikkje lenge i full bløming, berre nokre få dagar. Så drysser blomane av og legg seg som eit kvitt og lyserosa teppe i hagen.
 I dag er heggen i hagen vår stor og sterk. Kvar vår går me og gler oss i månadar til heggen skal bløma.
Ei fin historie, som er blitt ei av historiene som ofte kjem fram når familien vår samlast. Det er noko tryggt og samlande med dei historiane som høyrer til familien.

Ein dag skal eg samla på alle dei historiane og skriva dei ned.
Det er ikkje berre heggen som har sterke røter -
Familiehistoriane gjev oss sterke røter, og gjer oss trygge på kven me er.

     Din familie har sikkert og sine historier. Og dei kan vera vel verd å ta vare på og fortelja vidare. Det du i dag synes er berre trivielle hendingar vert ein dag historier som kan gje dei som kjem etter deg trygge røter.

2. mai 2013 

9. mai 2013

26. mai, frå andre sida denne gongen.

24. mai

 

Det beste i verda er å ha noko å gle seg til. Difor endar mitt inlegg her, rett før blomane spring ut.
Av og til skulle eg ynskja eg kunne stoppa tida litt, slik at eg kunne få nyta meir.