Har du klær på snora

Å vaska og å tørka klær er ein av livets trivialiteter. Frå å vera ein ting ein gjorde berre ein sjeldan gong, er det i dag noko me føretek oss nesten dagleg.
I dag legg me ofte klær i vaskemaskinen på autopilot, og når maskinene er ferdig er det ut  med dei og inn i neste maskin - tørketrommelen.

På gardane før i tida måtte dei løysa klestørken på ein litt anana måte. Då hadde dei fleste ståltråd mellom nokre tre, og der hang kleda og  tørka i vinden.

Då farfar reiv det gamle fjoset etter å ha byggd nytt i 1959-1960 reiv han den gamle løa.
Då vart ein fin platting ståande att, ein fin stad å byggja tørkestativ.
Han støypte fast nokre galvaniserte vannrøyr og fekk laga eit etter den tidas mål uvanleg flott og stort tørkestativ.

Då eg var liten og var på besøk i Hykken hos farmor og farfar hugsar eg godt at farmor stod her og hengde opp klær. Ho hadde eit eige forkle til klesklypene.

No godt og vel 50 år seinare synes eg enno eg har eit uvanleg godt tørkestativ.
Dessutan gjev det meg ei kjensle av å ta bittelitt vare på miljøet kvar gong eg tørkar klær ute.

















Tørkestativet har og alltid fungert godt til å knyta eine enden av hoppetauet i - eit godt tørkestativ har mange bruksområder.

 Og i kveld skal eg legge meg i nylufta dyne med sommer lukt i dynetrekket. Trivielle kvardagsgleder.

Buster til besvær

Menneskets beste venn vert han kalla, hunden.
Me har hund i Hykken.
Ein søt liten tingest av rasen strihåra daks.
Han kjem ikkje frå ein flott kennel med adeleg stamtavle.
Han kjem ifrå Voll.

Buster er snill som dagen er lang, og har mange av dei kvalitetane me menneske set så høgt.

 Han er venn med kattane våre og deler gjerne både mat og matskål med dei.
Og om katten vil, får han låne korga og puta hans med. Han legg seg på golvet ved sida, han.
Sympatisk fyr.

For å dela av sin godhet tek han seg av og til ein tur på bygda om han får anledning.
Buster er nemleg klar over at han er menneskets beste venn. Og han meiner alvor, han er alle menneskes beste venn.
Difor tek han så snart han ser sitt snitt ein tur i omegn for å syna sitt vennskap.

I eit tilfelle førde turen til ein liten omveg innom ein kennel i Stavangerdistriktet - og ei usansynleg stor rekning til oss derfrå.
Etter det skreiv Hykkenmannen namn og telefon nummer på halsbandet.

Så nå ringer telefonen.

Oftast kjem telefonen frå Fru L.
Buster må nok vera sikker på at ho er ein av hans aller beste venner.
Så er det for Hykkenmannen å rykke ut i bilen for å hente rømlingen heim att.
Hykkenmannen er heilt sikker på at Fru L ikkje er Buster sin venn.
Han er usikker på dei andre han har vore innom for å henta rømlingen og.
Buster derimot, han lograr med halen og er ikkje i tvil om at han er ein populær kar.

No er me sjølvsagt klar over at me har eit stort ansvar som hundeeigarar, me veit om bandtvangen, og me veit at dette nok er oliane for enkelte.

Så om nokon har eit godt pedagogisk tips til korleis me kan få Buster til å skjøna at han IKKJE er ei gåve til heile menneskeheita, så tek me imot med takk.

Ellers er me så glad, så gald i Busteren vår.
Og berre for å ha sagt det han er snill, blid og brukar munnen kun til tørrfor og vatn.

Sterke karar og blomster"potter"

Dette er halve ringen etter deling

Av og til skulle eg ønska at uteområdet vårt var litt meir planlagt. At eg liksom hadde ein utviklingsplan. Men det har eg aldri hatt, i Hykken har hagen vorte til etter innfallsmetoden. Litt rart igrunnen, for ellers i livet vil eg gjerne ha planar og kontroll.
Men så er det i hagen eg slappar av, så då er det vel som det skal vera.
Uansett så har eg enda opp med eit alfor stort gardsrom, med altfor mykje grå singel.
Så då naboen skulle grava litt uti marka og det kom opp i lyset nokre litt over middels store betongringer, tenkte eg at det må jo verta nokre store og fine blomsterurner.
Den betongringen eg fekk heim var altfor høg til å bruka, så den måtte delast, det tok Hykkenmannen seg av. Det var ei støvete og utfordrande oppgåve, så det hadde nok vore betre med to litt lågare ringar. Men "man tager hva man haver"
For å få dei trilla på plass i gardsrommet hadde eg bruk for dei sterke karane. Etter lydane å døma var det eit tungt arbeid eg hadde sett dei på.

Erlend - sterk kar 1

Olav - sterk kar 2

Betongring tog

Så var dei på plass

 No håpar eg at hengelobeliaen veks utover kanten og at buskane i midten veks seg stor
og kraftige så eg får litt fargeklatter i alt det grå.

Vårdag i Hykken

Sist helg hadde me dramatiske dagar og netter i Hykken. Då brann det på åsane rundt om oss. Både brannen i fjella rundt Bjødnaliå og brannen på Edlandsfjellet lyste godt opp i synsranda frå Hykken.
Litt regn og bløyta hadde gjort seg no, både for brannfaren sin del og for hagen sin del. Mange av staudene som er kome opp heng med blokkene.
Men uansett er våren ei fin tid, Berre å nyta sjølv om helsa set ein stopper for dei store hagesprella.

Løytnanshjerter som har det litt for tørt - dei lengtar nok etter regn.

Mynten klarer seg visst uansett.
Prøvd å begensa han i ein kasse av pallekarmer.

Gamal raud rips og nyplanta
kvit rips, gler meg til plukking.

Klematisen blømer.

Disse dagene dine

Dager kommer

og går, går og kommer,

hverdager, hviledager, helligdager,

sykedager, tåkedager, festdager,

en stri strøm

selvfølgeligheter.

Det er du

som eier disse dagene.

Det er du

som kan gå inn i tida di.

Akkurat

denne deilige dagen

lever du

en helt spesiell del

av selve livet.

Ragnhild Bakke Waale