Dei uvant store snømengdene på Jæren i vinter sette sine spor, det har eg skrive om tidlegare. Eg levna ikkje kvisten av eit plommetre som stod att store sjansane. I sin spede barndom var den og blii overkjørt av ein plentraktor, ved eit hell. Nei, no kan han ikkje klara meir, tenkte eg.
Men det hadde no ikkje vorte at eg grev han opp enno.
Denne helga tenkte eg det var på tide å få vekk den kvisten - men der fekk eg meg ei overrasking. Det spirer frå stammen.
Eg kunne ikkje grava han opp - kan han visa slikt livsmot, då fortener han ein sjanse til.
Eg trur dei får stå alle om dei ser litt pjuskete ut.
Me har litt att å læra av plantene i år.
Det er alltid litt for tidleg å gi opp.
For bakom skyene er himelen ALLTID blå
Ha ein fortreffeleg søndag :-)
Ja det hender en kan bli overrasket av
SvarSlettplantene som kommer igjen selv om det
såg ut som alt håp var ute. Her er det nok
ikke håp for flere av rosebuskene,
men de får nå stå litt til for om kanskje
å motbevise mine antagelser.
Ei flott vekt du har. Koselig med ting som
minner en om ting fra barndommen og kjære
Ønsker deg ei riktig god uke :)